Sonbahar Kuzey yarım kürede Eylül sonu Aralık sonu arası yaşanan mevsim. Yapraklar sarının her tonuna döner havalar serinler, yağmurlar artar daha bir yüreğe döner insan. Gerçi bu anlattıklarımı artık İstanbul gibi büyük şehirlerde yaşayanlar çok yaşayamıyorlar.Yaprak yok, yaprağı oluşturacak olan ağaçlar yok kestik, ağaç olmayınca yağmur yok bitmek bilmeyen kuraklıklar yaşıyoruz. Yürek? o konuya girmesek daha iyi dostlar. Sonuç sanırım sonbahar'ı kaybettik arkadaşlar..
Hayatımla alakalı olarak uzun zamandır düşündüğüm değişiklikleri yapmak için bu yazın sonu bir fırsat çıktı elime. Çok sevdiğim uzun zamandır gidip geldiğim Bosna Hersek'te yaşamak adına bir karar aldık çok sevdiğim iki dostumla. Çalışmanın daha huzurlu ve sevdiğim bir ortamda olacağı bir şehir. Deneyelim dedik, elde ne kaldı ki denemekten başka. Kalmanın bana yük olduğu bir şehirde durmak ve asıl yükün kendim olduğunu anlamak yoruyor insanı. Kolay değil insanın yılların yorgunluğu ile kendini taşımaya çalışması.
Geldik bir hafta olacak neredeyse koşturmaca bir şeylere başlama telaşı içinde yürümeyi ihmal etmiyorum. Dostlar sonbaharı farkettim ben burada tonlarca her renkte yaprak var en ufak rüzgar da oradan oraya uçuşuyorlar. Rehberlik yaptığım zamanlarda Batı Karadeniz bu mevsimde böyle olurdu Karabük'ten yarım saatlik mesadefe bulunan Yenice ormanları Türkiye'nin en büyük blok orman kütledisir. Yenice'de sonbaharın bütün renklerini görürsünüz yaşarsınız hissedersiniz. Bu yazıyı okuyanları büyük çoğunluğu gitmiştir belki ama gidemeyenler gitsinler mutlaka İstanbul'da ya da büyük şehirlerde kaybettiğimiz sonbaharı orada yakalamak adına.
Yürüyorum Miljacka nehrinin kenarında yaşlı Saraybosna'yı ikiye bölen bu nehrin sağında solunda bulunan ağaçlar yaprakları dökmüşler. Hüzünlü ama umutlu akşam üstleri yaşıyorlar. Banklarda oturuyorum özlemenin ne kadar güzel bir duygu olduğunu hissediyorum annemi kardeşimi dostlarımı.. Yürek attığını hissediyor.
Ciglane'den Ferhadiye caddesine yürürken parklarda köpekler yapraklarla oynuyor şiddetli bir rüzgar çıktığında insanlar şemsiyelerine sarılıyorlar daha çok. Hava erken kararıyor ama olsun güzel çok güzel.
Yürek kısmına gelince muamma büyük. Yüreğe bir ömür sığmıyor mevsimler nasıl sığsın ancak kıpırtadıyor arada o kadar gerisi nasip kısmet diyelim. Rüzgarın değerini bilin dostlar, beğenmediğimiz yağmurunda o çürüyen yapraklarında yoksa çocuklarınıza anlatacağınız bir sonbaharınız olmayacak yada ilk baharınız.
Yolu sonbahardan geçenlerle bir gün Saraybosna'da buluşuruz bakarsınız rehberliğinizi yaparım. Kahveler benden düşen yapraklara karşı..
Commenti